Mulishani?
Door: Viola Philippens
Blijf op de hoogte en volg Viola
05 Februari 2013 | Zambia, Mpongwe
Mulishani!?
Wat leuk dat jullie zo fanatiek onze verhalen volgen en bedankt voor alle leuke en lieve reacties!
Het liefst schreef ik iedere dag mijn belevenissen op, want we maken zo veel mee!!
Maar hier komt een verslagje van de afgelopen twee dagen:
Zondagavond: hebben Kathleen en Stijn heerlijk voor ons gekookt. Nadat we hadden nagetafeld, zijn we lekker naar bed gegaan. Je bent hier om 21.00u echt doodmoe. Maar we staan ook vroeg op, dus dat scheelt.
Maandag: hebben we een drukke dag gehad. ’s Ochtends hebben Chris en ik gewisseld van kamer. Nu zitten we voor twee maanden op dezelfde kamer. Kevin moest nog heel even wachten, zijn kamer is gloednieuw en moest ’s ochtends nog helemaal geschilderd en gepoetst worden. ’s Avonds kon hij er in.
Om 09.00u zijn we met Stijn te voet vertrokken naar het plot. Hier wordt de nieuwe technische school gebouwd en Kevin gaat hier zijn steentje aan bijdragen. Het was erg indrukwekkend om te zien wat er al staat. Het zal er heel mooi uit gaan zien! ’s Ochtends was het bewolkt en we gingen er eigenlijk van uit dat het zou gaan regenen, maar dat gebeurde niet. Het werd stralend blauw en gigantisch warm! Chris en Kevin hebben dan ook een lekker rood kleurtje gekregen!
Daarna zijn we vanuit het plot verder gelopen naar een plaats waar de bevolking van grote rotsblokken kleine steentjes maakt voor beton en kiezelpaden. Erg zwaar werk!
Vanuit deze plek zijn we teruggelopen naar het guesthouse. Toen hadden we er een aantal kilometers (10?) te voet op zitten!
Na de lunch zijn we met Kathleen en Jennifer naar een school geweest om schoolspullen aan een aantal kinderen van de stichting te geven en naar Sweety village. Hier wonen vrouwen met o.a. weeskinderen die hun ouders verloren hebben aan aids. Erg indrukwekkend. Ik had de snoepjes van mama en Harrie uitgedeeld aan alle kinderen, ze waren erg gewild!
Daarna begon het erg donker te worden en het zag er naar uit dat het flink ging regenen. We zijn toen teruggelopen naar het guesthouse om vervolgens naar de 1e bembales van Mr. Kalima te gaan. (Er was overigens geen regen te bekennen!).
Bemba is echt een moeilijke taal. Je kunt het nergens mee vergelijken en dat maakt het erg moeilijk. We hebben een aantal basiszinnetjes geleerd zoals: Goedemorgen, goedemiddag, hoe gaat het met jou? Etc. Ik probeer zo veel mogelijk Bemba’s tegen de mensen in het guesthouse te praten, zodat ik het goed kan oefenen! Het wordt nog eens wat! De mensen kunnen hier over het algemeen ook redelijk goed Engels, dus dat is wel fijn. Ben benieuwd hoe dat op de basisschool is!
Om 17.15 waren we weer terug in het guesthouse. Tijdens het terugkijken van de foto’s en het contacten met het thuisfront, heeft Beatries weer een heerlijke maaltijd voor ons klaar gemaakt!
Het was een drukke dag, maar wel eentje die we kunnen meenemen in onze herinneringen.
Vandaag: stond er ook weer iets leuks op de planning! Met de truck naar Luanshya om grote inkopen te doen. Als je in Zambia tussen 08.00u en 09.00u afspreekt, vertrek je dus pas om 09.30u. Wij zaten dus al mooi om 08.15u klaar, haha! Op het moment dat we gingen vertrekken, begon het te regen. Tot vandaag had het alleen maar ’s nachts 2 keer geregend. Aangezien we veel spullen moesten meenemen om af te leveren, werd er nog ‘even’ een zeiltje gespannen over de laadbak van de truck. Paul, de chauffeur, Stijn en Mr. Kalima zaten voorin. Kevin, Chris, Kathleen, 2 andere mannen van het guesthouse en ik zaten achter in de laadbak van de truck. Heel leuk om zo op een hobbelige weg één uur naar Luanshya te rijden, haha! De regen was trouwens van korte duur. Het heeft niet echt doorgezet. (Dit is erg vervelend voor alle boeren hier, want hun hele oogst wordt op deze manier verknald!). Opeens stopten we en stonden er een aantal mensen langs de weg die graag mee wilden. Dit bleek een broer van Paul te zijn. Kathleen zei nog: ‘Oja, er moesten inderdaad nog mensen met een varkentje mee voor de verkoop’. Niet wetende dat er een gigantisch varken vastgebonden aan de poten in de truck werd geladen aan de oren en poten!!!!! Het beest krijste enorm! Maargoed, dat is hier allemaal heel normaal en alles gaat gewoon door.
Even later kwamen we aan bij Tubombeshe. Hier wordt weduwen en jongeren geleerd hoe je het land moet bewerken, kleding moet maken en hout moet bewerken om er meubels van te maken. Een voorbereiding op de praktijk. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door de GCMF stichting. Hier hebben we twee naaimachines afgeleverd en een rondleiding gekregen.
Een dorpje verderop hebben we de broer van Paul met het varken afgezet en hem veel succes gewenst met de verkoop. (Oja, het varken had ondertussen al van de stress in de truck gescheten!!).
Vervolgens moest Kathleen nog naar een school in Luanshya om naar een leerling te gaan kijken die gesponsord wordt.
En toen was het eindelijk shopping-time! Ik had nog een aantal jurken/rokken nodig om les te geven, want die moeten bij de vrouwen tot over de knie vallen. Erg leuk voor Chris en Kevin natuurlijk, maar ze hebben het volgehouden hoor!
Tussendoor hebben we ´Samoosa´ gegeten. Het is een soort saucijzenbroodje, maar dan helemaal anders! Het is een soort bladerdeeg gevuld met gehakt en warme groente. ´s Middags hebben Kevin en ik fish and chips gegeten en Chris en Kathleen fish and rice. Erg lekker!
Ondertussen waren de mannen inkopen doen voor het plot. Vooral heel veel hout om de daken te maken!!
Wij zijn bij de ´Shoprite´ grote inkopen gaan doen. Chris, Kevin en ik hadden twee karren helemaal vol voor 1500 kwacha. Dit is ongeveer 215 euro. Hopelijk kunnen we hier een tijdje mee vooruit!
Toen werd het tijd om weer terug naar Mpongwe te rijden. Dit keer geen varken, want deze was inmiddels al verkocht! Wel een slang die werd doodgemaakt midden op de weg. De bevolking is hier als de dood voor slangen. (Dit kan ik me ook heel goed voorstellen!). Verder is alles goed verlopen.
Rond 18.30u waren we weer terug in het guesthouse. Ik heb mijn koffer opgeruimd en ben helemaal gesetteld! Alle cadeautjes, foto’s en kaartjes hebben een plekje gekregen. Heel leuk!
Morgen gaan we kennis maken met de directeur van de basisschool en krijgen we onze tweede bembales! Ik heb er zin in!
Nu gaan we lekker een filmpje kijken!
Tot snel!!
P.s. Mulishani betekent: Hoe gaat het met je? Als antwoord moet je dan geven ‘bwino’. Dit betekent goed. Iedere Zambiaan verwacht ook dat je bwino zegt. Zodra je zegt dat het niet zo goed gaat, begrijpen ze er niks van, haha!!!
Wat leuk dat jullie zo fanatiek onze verhalen volgen en bedankt voor alle leuke en lieve reacties!
Het liefst schreef ik iedere dag mijn belevenissen op, want we maken zo veel mee!!
Maar hier komt een verslagje van de afgelopen twee dagen:
Zondagavond: hebben Kathleen en Stijn heerlijk voor ons gekookt. Nadat we hadden nagetafeld, zijn we lekker naar bed gegaan. Je bent hier om 21.00u echt doodmoe. Maar we staan ook vroeg op, dus dat scheelt.
Maandag: hebben we een drukke dag gehad. ’s Ochtends hebben Chris en ik gewisseld van kamer. Nu zitten we voor twee maanden op dezelfde kamer. Kevin moest nog heel even wachten, zijn kamer is gloednieuw en moest ’s ochtends nog helemaal geschilderd en gepoetst worden. ’s Avonds kon hij er in.
Om 09.00u zijn we met Stijn te voet vertrokken naar het plot. Hier wordt de nieuwe technische school gebouwd en Kevin gaat hier zijn steentje aan bijdragen. Het was erg indrukwekkend om te zien wat er al staat. Het zal er heel mooi uit gaan zien! ’s Ochtends was het bewolkt en we gingen er eigenlijk van uit dat het zou gaan regenen, maar dat gebeurde niet. Het werd stralend blauw en gigantisch warm! Chris en Kevin hebben dan ook een lekker rood kleurtje gekregen!
Daarna zijn we vanuit het plot verder gelopen naar een plaats waar de bevolking van grote rotsblokken kleine steentjes maakt voor beton en kiezelpaden. Erg zwaar werk!
Vanuit deze plek zijn we teruggelopen naar het guesthouse. Toen hadden we er een aantal kilometers (10?) te voet op zitten!
Na de lunch zijn we met Kathleen en Jennifer naar een school geweest om schoolspullen aan een aantal kinderen van de stichting te geven en naar Sweety village. Hier wonen vrouwen met o.a. weeskinderen die hun ouders verloren hebben aan aids. Erg indrukwekkend. Ik had de snoepjes van mama en Harrie uitgedeeld aan alle kinderen, ze waren erg gewild!
Daarna begon het erg donker te worden en het zag er naar uit dat het flink ging regenen. We zijn toen teruggelopen naar het guesthouse om vervolgens naar de 1e bembales van Mr. Kalima te gaan. (Er was overigens geen regen te bekennen!).
Bemba is echt een moeilijke taal. Je kunt het nergens mee vergelijken en dat maakt het erg moeilijk. We hebben een aantal basiszinnetjes geleerd zoals: Goedemorgen, goedemiddag, hoe gaat het met jou? Etc. Ik probeer zo veel mogelijk Bemba’s tegen de mensen in het guesthouse te praten, zodat ik het goed kan oefenen! Het wordt nog eens wat! De mensen kunnen hier over het algemeen ook redelijk goed Engels, dus dat is wel fijn. Ben benieuwd hoe dat op de basisschool is!
Om 17.15 waren we weer terug in het guesthouse. Tijdens het terugkijken van de foto’s en het contacten met het thuisfront, heeft Beatries weer een heerlijke maaltijd voor ons klaar gemaakt!
Het was een drukke dag, maar wel eentje die we kunnen meenemen in onze herinneringen.
Vandaag: stond er ook weer iets leuks op de planning! Met de truck naar Luanshya om grote inkopen te doen. Als je in Zambia tussen 08.00u en 09.00u afspreekt, vertrek je dus pas om 09.30u. Wij zaten dus al mooi om 08.15u klaar, haha! Op het moment dat we gingen vertrekken, begon het te regen. Tot vandaag had het alleen maar ’s nachts 2 keer geregend. Aangezien we veel spullen moesten meenemen om af te leveren, werd er nog ‘even’ een zeiltje gespannen over de laadbak van de truck. Paul, de chauffeur, Stijn en Mr. Kalima zaten voorin. Kevin, Chris, Kathleen, 2 andere mannen van het guesthouse en ik zaten achter in de laadbak van de truck. Heel leuk om zo op een hobbelige weg één uur naar Luanshya te rijden, haha! De regen was trouwens van korte duur. Het heeft niet echt doorgezet. (Dit is erg vervelend voor alle boeren hier, want hun hele oogst wordt op deze manier verknald!). Opeens stopten we en stonden er een aantal mensen langs de weg die graag mee wilden. Dit bleek een broer van Paul te zijn. Kathleen zei nog: ‘Oja, er moesten inderdaad nog mensen met een varkentje mee voor de verkoop’. Niet wetende dat er een gigantisch varken vastgebonden aan de poten in de truck werd geladen aan de oren en poten!!!!! Het beest krijste enorm! Maargoed, dat is hier allemaal heel normaal en alles gaat gewoon door.
Even later kwamen we aan bij Tubombeshe. Hier wordt weduwen en jongeren geleerd hoe je het land moet bewerken, kleding moet maken en hout moet bewerken om er meubels van te maken. Een voorbereiding op de praktijk. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door de GCMF stichting. Hier hebben we twee naaimachines afgeleverd en een rondleiding gekregen.
Een dorpje verderop hebben we de broer van Paul met het varken afgezet en hem veel succes gewenst met de verkoop. (Oja, het varken had ondertussen al van de stress in de truck gescheten!!).
Vervolgens moest Kathleen nog naar een school in Luanshya om naar een leerling te gaan kijken die gesponsord wordt.
En toen was het eindelijk shopping-time! Ik had nog een aantal jurken/rokken nodig om les te geven, want die moeten bij de vrouwen tot over de knie vallen. Erg leuk voor Chris en Kevin natuurlijk, maar ze hebben het volgehouden hoor!
Tussendoor hebben we ´Samoosa´ gegeten. Het is een soort saucijzenbroodje, maar dan helemaal anders! Het is een soort bladerdeeg gevuld met gehakt en warme groente. ´s Middags hebben Kevin en ik fish and chips gegeten en Chris en Kathleen fish and rice. Erg lekker!
Ondertussen waren de mannen inkopen doen voor het plot. Vooral heel veel hout om de daken te maken!!
Wij zijn bij de ´Shoprite´ grote inkopen gaan doen. Chris, Kevin en ik hadden twee karren helemaal vol voor 1500 kwacha. Dit is ongeveer 215 euro. Hopelijk kunnen we hier een tijdje mee vooruit!
Toen werd het tijd om weer terug naar Mpongwe te rijden. Dit keer geen varken, want deze was inmiddels al verkocht! Wel een slang die werd doodgemaakt midden op de weg. De bevolking is hier als de dood voor slangen. (Dit kan ik me ook heel goed voorstellen!). Verder is alles goed verlopen.
Rond 18.30u waren we weer terug in het guesthouse. Ik heb mijn koffer opgeruimd en ben helemaal gesetteld! Alle cadeautjes, foto’s en kaartjes hebben een plekje gekregen. Heel leuk!
Morgen gaan we kennis maken met de directeur van de basisschool en krijgen we onze tweede bembales! Ik heb er zin in!
Nu gaan we lekker een filmpje kijken!
Tot snel!!
P.s. Mulishani betekent: Hoe gaat het met je? Als antwoord moet je dan geven ‘bwino’. Dit betekent goed. Iedere Zambiaan verwacht ook dat je bwino zegt. Zodra je zegt dat het niet zo goed gaat, begrijpen ze er niks van, haha!!!
-
05 Februari 2013 - 22:29
Debbie2:
Geweldig, dat varken! Zijn dingen die je hier niet snel mee zal maken hahaha. Leuk om op de hoogte te blijven van alle avonturen.
GENIET en groetjes aan Chris! X -
05 Februari 2013 - 23:56
Saroja:
super viool!! ontzettend leuk om te lezen, en ben blij om te horen dat alles goed gaat, en jullie goed werk verichten! ...diikke kus van je zus.. -
05 Februari 2013 - 23:57
Saroja:
p.s:
dat varken is hilarisch.. -
06 Februari 2013 - 06:33
Cindy:
Wat geweldig om dit alles te lezen! Zo te lezen heb je het fantastisch! Wat een ervaring! Prachtige foto's! Heel veel groetjes uit de regen, Cindy -
06 Februari 2013 - 08:36
Ton Korsten-korenromp:
Dag Viloa, Chris en Kevin,
Leuk om jullie blog te lezen.
Zeer herkenbaar!Nog een paar tips; neem altijd een flesje water mee als je op stap gaat, je camera en een notitieboekje. Altijd wel iets dat je kunt fotgraferen( zoals een varken op de fiets)
-
06 Februari 2013 - 08:39
Ellen Bex1:
hoi Viola heel leuk om je zo te volgen wat je allemaal doet daar in Zambia en ik geniet ook van alle foto,s.
een hele ervaring lijk me geniet ervan en succes met de taal pphhhh is inderdaad moeilijk om dat te leren.
-
06 Februari 2013 - 08:54
Marian Van Veghel:
Lekker genieten meisje !!
Wij hebben weer een dikke pak sneeuw.. -
06 Februari 2013 - 10:28
Henk Acampo:
Hoi Viola,
Je manier van verslaan is goed zeg! Leest lekker en in mijn geval herkenbaar omdat ik zelf door Afrika gereisd heb. Schrijf jij ook voor Chris, of heeft hij een eigen blog?
Succes,
Henk -
06 Februari 2013 - 22:54
Liesbeth:
Ha Viola,
Wat leuk om dit allemaal te lezen!!! Sven had me dit doorgestuurd en ik zal het helemaal gaan volgen. Super! Geniet ervan! Groetjes en veel succes!!!
-
07 Februari 2013 - 14:01
Jennifer:
Om jaloers van te worden!! En mooie foto's!!! -
07 Februari 2013 - 22:21
Julia:
Ha Viola, ik kreeg de tip van Frans om hier je belevenissen te volgen. Je hebt al het nodige meegemaakt! Ik wens je een mooie tijd in Zambia toe en ik blijf je verhalen lezen!
Liefs, Julia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
