Sportdag, womenday, bezoek

Hallo allemaal,

Donderdag: hebben Chris en ik meegemaakt hoe een sportdag hier op een school verloopt. De dag zou om 07.00u beginnen, maar Chris en ik hadden ons verslapen. Toen we om 07.45u op school aankwamen, hadden we nog niks gemist. Geen kind van onze klas te bekennen, alleen de mentor van Chris. Deze sportdag werd met nog 8 andere scholen georganiseerd. Ik was natuurlijk erg benieuwd hoe ze dat organisatorisch gingen regelen, want op onze school zitten alleen al over de 2000 kinderen. Ik kwam er al snel genoeg achter dat niet alle kinderen kwamen. Om 09.30u heeft de directeur de dag geopend en toen waren er ongeveer 1000 kinderen. Ze begonnen de ochtend met hardlopen 5000m en 3000m. En sprinten 400m en 200m. Er waren maar een aantal kinderen van de grote menigte die hier aan meededen. De rest stond dus langs de zijlijn aan te moedigen.
Tussen neus en lippen door werd aan mij gevraagd om de records van de renners bij te houden. Ik heb gezegd dat ik dat graag wilde doen, maar dat ik hier wel hulp bij nodig had. Ik kende namelijk de kinderen niet en hun namen waren zo moeilijk dat ik al blij was als ik wist hoe ik ze uit moest spreken. Laat staan dat ik wist hoe ik ze op moest schrijven! Uiteindelijk werkte dit ook niet, dus toen heeft een andere leerkracht mijn plaats overgenomen. Verder waren er geen andere taken voor Chris en mij, dus we hebben van 10.00u tot 13.30u zitten kijken naar het hardlopen. De rest van de leerkrachten deden ook helemaal niks en hingen ook maar wat op een bankje. Dus wij hebben maar met hun meegedaan. We hebben veel gesproken over het leven in Nederland en het leven in Zambia. Ik heb grote bewondering voor de leerkrachten die werken op de Mpongwe Upper Basicschool. Veel van hun wonen ver weg van hun familie en zien hun partner en/of kinderen maar één of twee keer in de maand. Ze wonen hier in Mpongwe in een huis dat ze moeten delen met anderen. Hun kamer kun je vergelijken met een studentenkamer waar net een bed met een kast op past. De keuken, badkamer, wc en zitkamer moeten ze delen met andere mensen….Dat zijn natuurlijk wel verhalen waar je even over na gaat denken.
Om 13.30u was de lunch voor de leerkrachten gereed. Kevin was ook nog even langsgekomen en toen hebben we met z’n allen lekker Nshima met soep, groente en kip gegeten.

Kevin en Chris wilden graag hun haren laten knippen en Pius vertelde dat ze dat goed konden laten doen bij de barbershop op de markt. ’s Middags zijn we dus samen met Pius naar de barbershop gegaan. Een heel avontuur. Pius heeft namelijk een tricycle. Chris ging fietsen en Pius en ik mochten achterin de bak. Dat ging natuurlijk niet goed! Vervolgens heeft Pius gefietst totdat we op de verharde weg waren en Chris heeft er achteraan gerend! Eenmaal op de geasfalteerde weg, heeft Chris op de fiets van Kevin gefiets, heeft Kevin op de tricycle gefietst en hebben Pius en ik achterin de bak gezeten. Lachen gieren brullen natuurlijk! Vooral toen we met ons drieën in de maïsvelden terecht kwamen! Toen we op de markt waren, hebben we de tricycle ook meteen naar de fietsenmaker kunnen brengen, want van de banden was niet meer veel over! Helaas was de kapper er niet, dus die knipbeurt hebben de jongens nog te goed. De terugreis ging trouwens stukken beter!
’s Avonds hebben we gewoon brood gegeten aangezien we ’s middags al op school warm hadden gegeten.

Vrijdag: was het international womenday. Hier wordt dat uitgebreid gevierd en hebben alle Zambianen vrij. Chris en ik zijn ’s ochtends naar de school gegaan, want we waren door de leerkrachten uitgenodigd om deze dag met hun te vieren. Er waren heel veel vrouwen (maar ook mannen) bij elkaar gekomen en er werden toespraken gehouden en verschillende groepen hebben gezongen en gedanst. Alle vrouwelijke leerkrachten kregen een hele mooie chitenge, ik dus ook!
De laatste dagen is het echt bloedheet. Het regenseizoen is een beetje voorbij volgensmij. De rest van de dag hebben we dus ook niet te veel gedaan, want het was niet uit te houden in de hitte.
’s Avonds heeft Chris weer heerlijk gekookt: gebakken aardappeltjes, minute-steak met spek er om heen gebonden en een salade!
Tegen de avond koelt het gelukkig wel nog steeds af, maar we beginnen ook al te merken dat de nachten warmer worden. Gelukkig hebben we een ventilator op de kamer!

De zaterdag heeft ons er weer even aan laten herinneren dat het wel degelijk regenseizoen is. Het had de hele nacht geregend en overdag hadden we ook nog een flinke regenbui over ons heen gekregen! Rond de middag was Steffie namelijk aangekomen. Zij is een student van facility mangement en is nu een week in Zambia. We hebben haar leren kennen bij de YPO workshops. Ze verblijft een half jaar in Lusaka en werkt daar bij een olifantenweeshuis. Omdat de Zambianen een lang weekend vrij hebben(vanwege womenday en youthday), was ze bij ons in Mpongwe op bezoek gekomen. We waren haar rond 13.00u te voet gaan ophalen op de markt. Toen we vertrokken, was het al akelig donker. De heenweg hadden we nog droog gered, maar op de terugweg was er geen ontkomen meer aan. Binnen een paar seconden waren we tot op ons lijf doorweekt. We hebben wel nog een lift gekregen naar het guesthouse!
Na het middageten hebben we Steffie een rondleiding gegeven door Mpongwe en zijn we een drankje gaan drinken in het café van Elisabeth. Toen we terugkwamen in het guesthouse, had Beatries iemand meegenomen voor mij. ‘De tailor’. Ik had haar verteld dat ik van de chitenges graag korte broeken wilde laten maken voor in de zomer. Zij wist wel iemand die dat mooi voor mij kon maken. Ik had al vier dagen een afspraak met haar, maar nu was ze eindelijk gekomen! Ja….hier in Zambia is het wachten, wachten en nog eens wachten! Wij hebben de klok en zij hebben de tijd!
Na flink wat praten en onderhandelen, heb ik duidelijk kunnen maken wat ik graag wilde en woensdag zal ze het eerste resultaat komen laten zien. Ik ben benieuwd!
’s Avonds hebben we in het restaurant bij Beatries en Zen gegeten. Zen is een nieuwe kokkin die Beatries komt helpen in de keuken. We hebben Steffie kennis laten maken met nshima. Pius heeft weer op traditionele wijze laten zien hoe je nshima moet eten.
Daarna hebben de avond afgesloten onder het genot van een drankje en leuke spelletjes.

Zondag: was ik een beetje ziekjes, dus ik heb niet zo veel gedaan. Chris, Kevin en Steffie zijn ’s ochtends naar de kerk geweest en ’s middags bij een guesthouse, richting Luanshya, gaan zwemmen. Ik heb lekker rustig aan gedaan en heb me de tijd genomen om weer een beetje op te knappen.
’s Avonds voelde ik me al weer een stuk beter en ik was aan de beurt om te koken. Ik heb hamburgers gemaakt en Kevin heeft een pastasalade met tonijn gemaakt. We hebben de avond weer afgesloten met een gezellig kaartspel.

Hoe is het met jullie? Ik hoorde dat het weer heeft gesneeuwd! Ik zal wat warmte proberen op te sturen naar Nederland!

Tot snel!

Groetjes,
Viola