Feest, Ndola en Stage

Hallo allemaal,

Ik heb vernomen dat jullie kunnen genieten van de sneeuw en de kou, terwijl wij hier nog steeds kunnen genieten van de warmte. Maaaaar ook hier is het niet altijd rozengeur en maneschijn.

Vrijdag: hebben wij de eerste heftige regenbuien meegemaakt. ’s Ochtends zijn we naar de school van Mr. Kalima geweest. We werden hartelijk begroet door alle kinderen die die dag in hun eigen feestelijke outfits naar school mochten komen. Ze zagen er heel mooi uit allemaal en het was wel duidelijk dat er een viering was.
Ondertussen dat wij met alle kinderen op de foto gingen, werden de laatste voorbereidingen door kinderen en leerkrachten getroffen. Helaas was er een powercut, dus alle muzikale begeleiding via de muziekinstallatie kon niet doorgaan. Maar dit mocht de pret niet drukken. De kinderen hebben sketches laten zien over kindermishandeling en studeren en het onderwijs. Ook hebben alle klassen gezongen en gedanst. Heel erg leuk en Afrikaans om te zien.
’s Middags hadden Chris en ik om 15.00u een afspraak met Mr. Kalima. Zijn school ligt op 10 min loopafstand, dus rond 14.50u zijn we vertrokken. Het zag er al erg donker uit, maar we zijn droog aangekomen op school. Helaas was Mr. Kalima nergens te bekennen. Chris en ik hebben rustig zitten wachten, want we weten ondertussen dat de Zambianen niet altijd op tijd zijn. Op het moment dat ik zei dat we nog terug konden lopen naar het guesthouse, was het al te laat. Er barstte een storm los, echt niet normaal! Ik heb met mijn oren en ogen dicht gestaan, want we werden omringd door donder, bliksem, regen en hagel dat met bakken uit de lucht kwam. We stonden onder een golfplaten afdakje en er was geen raam of deur dat open kon om naar binnen te gaan. We konden dus niks anders dan wachten totdat het onweer zich verplaatste. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit zo bang ben geweest voor noodweer! MAAR die momenten dat ik mijn ogen open had, was het wel mooi om naar het onweer te kijken, hihi!! Na 1,5 uur zijn Chris en ik op blote voeten teruggelopen naar het guesthouse. De wegen waren zo modderig dat onze slippers werden vastgezogen in de grond. Mr. Kalima was overigens nergens meer te bekennen en we hebben tot op heden nog niks van hem vernomen over de bembalessen! Ja…zo gaat dat hier….haha!

Zaterdag: zijn Chris, Kevin en ik naar Ndola geweest. Om in Ndola te geraken, moet je eerst een taxibusje nemen naar Luanshya en vanuit daar een taxibus naar Ndola. Dit duurt ongeveer 2,5 uur. Weer een heel avontuur natuurlijk. Op de heenreis zaten we bij een kamikazechauffeur in de taxi. Deze reed al weg terwijl de mensen nog aan het instappen waren en de deur nog niet dicht was. Ook voor drempels had hij geen schrik. Hij scheurde er gewoon met volle vaart overheen! In Luanshya konden we instappen in een grotere taxibus, maar ook deze vertrok pas al hij helemaal vol zat. Rond een uur of 12 kwamen we aan in Ndola. We gingen hier voornamelijk naar toe door de verhalen dat je er heerlijke pizza’s kon eten EN nutella kon kopen! Inderdaad, de pizza’s waren heerlijk! Helaas was de Nutella nergens te vinden. Ik denk dat ik de shoprite wel drie keer helemaal heb doorgespit, maar het heeft niet mogen baten! Gelukkig hebben we wel nog andere lekker dingen kunnen kopen die je in Luanshya en/of Mpongwe niet kunt vinden. Lekkere pastasaus, sladressing, snoepjes etc.
Dus we zijn niet voor niks geweest!
’s Avonds hebben we de avond gezellig doorgebracht met Katleen en Stijn.

Zondag: was een rustig dagje. We hebben intervisie gehad samen met Katleen en onze lessen voorbereid voor de komende week.
’s Middags zou de president langskomen op de markt in Mpongwe. In eerste instantie waren we van plan om te gaan kijken, maar we moesten nog redelijk veel voor school doen, dus dat hebben we niet gered. Het was erg stil in het guesthouse, omdat iedereen natuurlijk naar de president ging kijken. Deze rust werd in de namiddag verstoord door een colonne auto’s die het parkeerterrein van het guesthouse op kwamen gereden. Allemaal dikke wagens met aparte kentekens. Dat kon niet anders dan dat dat president was! De minister, die in de kamer naast ons verblijft, rende door de tuin en riep dat de president er was en Katleen en Stijn hem konden ontmoeten. Katleen vroeg of wij een foto wilden maken, dus wij liepen achter hun aan. Er stond gigantisch veel bewaking met grote geweren, dus ik durfde niet al te dichtbij te komen. Wij zijn dus op een afstandje blijven kijken, maar de president vroeg ons ook om te komen. Hij heeft ons een hand gegeven, vroeg waar we vandaag kwamen en vertrok weer. Tijd om een foto te maken, was er dus niet! Maar bijzonder was het zeker en een belevenis die je niet meer vergeet!!

Maandag: zijn Chris en ik weer vol goede moed naar school gegaan. Chris zijn mentor was er niet, dus hij heeft alleen les gegeven. Mijn eerste twee lessen verliepen deze dag goed. Mijn mentor was weer nergens te bekennen, maar ik heb me goed kunnen redden. De laatste les werd stop gelegd door mijn mentor, omdat ze te horen had gekregen dat de kinderen de vloer van het klaslokaal moesten poetsen en verven. Ik begreep er niets van, maar heb maar netjes gedaan wat me opgedragen werd. Echt ongelooflijk hoeveel onderwijstijd er hier verloren gaat aan zo’n soort dingen! Het laatste uur heb ik dus niks meer kunnen doen.
Verder vertelde mijn mentor dat we deze week toetsen moesten afnemen. Dinsdag en woensdag drie toetsen. Ook met het verzoek of Chris en ik toetsen wilden maken. Wij hadden geen benul hoe dat hier in zijn werk ging, maar na veel vragen, hadden we een idee wat de bedoeling was. En hebben we afgesproken dat wij de Engels- en rekentoets zouden maken voor dinsdag. Eigenlijk hadden we ook nog een tussentijdse evaluatie, maar omdat de mentor van Chris er niet was, hebben we dit verplaatst naar woensdag.
Voordat ik naar stage ging, heb ik Beatries nog geholpen in de keuken. Het werd ’s middags erg druk in het restaurant, dus ze was wel blij met mijn hulp.

Gisteren: hebben Chris en ik in de ochtend de toetsen voorbereid. We waren benieuwd hoe het toetsen gingen verlopen.
Ik moest de vragen op het bord schrijven en de kinderen moesten deze overnemen op een blaadje en beantwoorden. De toetsen bestaan voornamelijk uit multiple choice vragen, omdat ze anders te lang bezig zijn met het overnemen van de vragen en het beantwoorden van de vragen. Met drie toetsen afnemen, ben je dus van 13u tot 17u mee bezig. Mijn mentor was natuurlijk weer nergens te bekennen, dus ik heb ook in mijn eentje alle toetsen nagekeken. Daar ben je wel even mee bezig als je 42 kinderen in de klas hebt. De resultaten waren schrikbarend. Veel kinderen hadden 0 vragen goed van de 15. Er waren er maar een paar die meer dan de helft goed hadden. Ik ben heel erg benieuwd wat er met deze resultaten gaat gebeuren!

Vandaag: moeten we ook nog drie toetsen afnemen en dan zit de stageweek er al weer op voor ons. Donderdag mogen de mensen in Mpongwe-district gaan stemmen en dan hebben de kinderen vrij. Ik ben erg benieuwd hoe deze dag gaat verlopen. Vanaf vandaag zijn de partijen gestopt met campagne voeren. Er begint steeds meer politie te komen en er arriveren steeds meer mensen van het leger. Hopelijk wint de partij die hier in het guesthouse verblijft, anders gaan we nog een paar onrustige dagen tegemoet! Maar de dagen zullen sowieso onrustig worden, ook als ze winnen, want dan is het natuurlijk feest! Leuk om mee te maken allemaal!

Ik houd jullie op de hoogte!!

Groetjes,
Viola